Panele fotowoltaiczne w zakresie ich położenia dzielą się na dwa podstawowe typy: stacjonarne i nadążne. Pierwsze z nich mocowane są głównie na powierzchni dachu lub ściany budynku. Natomiast drugie montowane są najczęściej na ziemi na odpowiedniej konstrukcji która umożliwi wykonywanie ruchu kolektora, dzięki zainstalowanym silnikom elektrycznym.
Zalety i Wady Instalacji Fotowoltaicznych – Kolektory Stacjonarne
Zaletami kolektorów stacjonarnych jest brak części ruchomych – głównie silników elektrycznych, których nie trzeba konserwować lub wymieniać w trakcie awarii. Elementy z którego zbudowane są kolektory nie są skomplikowane, dlatego montaż jest prosty i stosunkowo szybki. Dodatnią cechą jest również możliwość wkomponowania kolektorów w architekturę budynku, co umożliwia ochronę przed porywistym wiatrem, a także podnosi walory wizualne budynku.
Zalety i Wady Instalacji Fotowoltaicznych – Kolektory Nadążne
Kolektory nadążne przede wszystkim zwiększają uzysk energii, dzięki redukcji strat wynikających z kąta padania promieni słonecznych innego niż prostopadły(kolektory nadążne). Co więcej ruch paneli uniemożliwia osadzanie się kurzu i innych zanieczyszczeń, które mogą spowodować efekt miejscowego przegrzewania paneli. Układy nadążne podnoszą wydajność pracy inwerterów. Inwertery pracują najlepiej przy wysokim obciążeniu, które uzyskiwane jest tylko w systemach nadążnych, dzięki maksymalnemu wykorzystaniu promieni słonecznych.
Kolektory stacjonarne mają moc porównywalną z kolektorem ruchomym tylko przez kilka godzin. Jest jeszcze gorzej, gdy słońce świeci tylko rano i wieczorem, w takim przypadku kolektor stacjonarny nie pozyska prawie wcale, bo będzie pochłaniać promieniowanie rozproszone, które jest dużo słabsze niż bezpośrednie. W układach nadążnych ,ruchomość kolektorów powoduje zmniejszenie osiadania się kurzu i zanieczyszczeń, a co za tym idzie problem przegrzania kolektorów nie występuje.
Typy Układów Nadążnych
Istnieją dwa typy układów nadążnych: jednoosiowe i dwuosiowe. Dwuosiowe układy nadążne sprawdzają się w przydomowych instalacjach słonecznych, w których liczy się maksymalne wykorzystanie nasłonecznienia, natomiast układy jednoosiowe są efektywniejsze dla zastosowań komercyjnych. Bez względu na typ, układy nadążne pozwalają uzyskać od 20 – 40 % więcej energii niż systemy stacjonarne, zależy to od czynników klimatu i szerokości geograficznej.
Wadą kolektorów nadążnych jest skomplikowana budowa, awaryjność konstrukcji ruchomej a w szczególności jej wrażliwość na porywiste wiatry i oblodzenie. Kolektory takie zazwyczaj trudno jest wkomponować w architekturę budynku pomimo ich wizualnej atrakcyjności oraz intrygującego, nowoczesnego wyglądu. Problem taki nie występuje w kolektorach stacjonarnych.
W praktyce układy nadążne są opłacalne, gdyż wymagają mniejszej ilości paneli i można zastosować w nich tańsze inwertery. Natomiast koszt silników nie jest zbyt duży i ich utrzymanie nie wzrasta wiele w porównaniu do instalacji stacjonarnych. Jednak trzeba się liczyć w tym przypadku z możliwością awarii trackerów, co generuje dodatkowy koszt.